حتی اگر موسیقی الکترونیکی به حد قابل ملاحظه ای رسیده باشد که با فلامنکو ترکیب شود، برای تبدیل شدن به یک سبک و ژانر جدید مطمئنا باید راه درازی را طی کند. موسیقی کوبا ، بولرو، موسیقی عربی و اسرائیلی ، ریتمهای کوبایی – آفریقایی ، برزیلی و غیره سبکهایی بودند که در مقاطع مختلف وارد فلامنکو شدند.

»» فلامنکو و جز: تفاوت های معنادار

ما در دنیایی زندگی می کنیم که موزیسین های زیادی برای رسیدن به سبک جدید و منشعب از سبکهای اصلی اصوات مختلفی را ترکیب می کنند تا بیانگر راه جدیدی برای نشان دادن خود در عرصه موسیقی باشند. این اتفاق در دنیای فلامنکو و جز نیز رخ داده است. سابیکاس نوازنده گیتار فلامنکو، آ-ه-ن-گی را با یک نوازنده ساکسیفون جز در دهه ۳۰ نواخت . کارلوس مونتویا، در دهه ۵۰، آ-ه-ن-گی را با یک ربع پرده جز ضبط کرد. پاکو د لوسیا یک تور موسیقی به همراه گیتاریست های جز “جان مک لافین” و “ال د مئولا” راه انداخت. امروزه بسیاری از موسیقی های فلامنکو همراه با موزیسین های جز اجرا می شوند و پیانیست جز “مایکل کامیلو” و گیتاریست فلامنکو” توماتیتو”، جایزه “گرمی” را برای آلبوم “اسپانیا” برنده شدند.

»» فلامنکو و جاز تأثیر هم افزایی بر روی یکدیگر داشته اند

در قلمرو حیوانات، دو گونه کاملاً متفاوت همانند ماهی ها و والها ، در نگاه اول ممکن است یکسان به نظر بیایند. آنها رفتار یکسانی دارند. اما این برداشت، ناشی از عملکرد آنها در یک محیط یکسان می باشد. این یک رابطه مشابه در جز و فلامنکو است.

هر دو موسیقی برخاسته از ابراز وجود مردم معترض است. در اسپانیا ، کولی ها اولین مردمانی بودند که پایه فلامنکو بر اساس موسیقی آنها ساخته شده است. سیاه پوستان در آمریکا نیز سرنوشتی مشابه داشتند و تجربه ای همسان را طی کردند. در فلامنکوی ناب ادعا می شود که تو باید یک کولی باشی تا بتوانی فلامنکو را بنوازی. زمانی که مردمانی غیر از کولی ها وارد این قضیه شدند، کولی ها تبدیل به اسپیناردها شدند. اما در حال حاضر ، نوازنده های متبحر زیادی در سراسر دنیا وجود دارند. همانگونه که شما حتماً نباید سیاهپوست باشید تا بتوانید جز بنوازید.

هم جز و هم فلامنکو ، بداهه هایی مختص به موزیسین ها را دارا می باشند. زمانی که یک نوازنده فلامنکو می نوازد ، مجموعه ای از قوانین نا نوشته را اجرا می کند. به عنوان مثال یک گروه مینی مال فلامنکو شامل یک خواننده ، رقاص، گیتاریست و پرکاشن می شود. نوازنده ها بصورت ریتمیک دنباله روی رقاص و بصورت تونالیته پیرو خواننده هستند. حالت معمول گروه و ترتیب عملکرد شامل خواننده، رقاص، گیتاریست و پرکاشن می شود. هر کسی این اجازه را دارد که هنگامی که نوبتش شد نوتش را به نمایش بگذارد.

پس چگونه این موضوع اتفاق می افتد؟

چرا موزیسین های نوین فلامنکو و جز می تواند در یک جا نشسته و یک اجرای عالی داشته باشند. حتی با مردمانی که حتی درگیر این موضوع نبوده اند.؟

جواب بسیار ساده است، این اجرا برخاسته از نهاد هر عضو از گروه است. تمام نوازنده های جز با ترانه ها و تمهایی در این سبک آشنا هستند. فلامنکو شامل ۲۰ سبک موسیقی در ریتم اصلی است و برای درک کامل فلامنکو باید تمامی ارتباطات را دانست. همچنین هر دو سبک فلامنکو و جز در حال ایجاد تمهای جدید هستند. در یک زمان هر دو سبک از یک نوت سرمشق ، دو گونه سطح متفاوت از موسیقی را ارائه می دهند. همانگونه که نوازنده ساکسیفون ” چارلی پارکر” و یا نوازنده گیتار فلامنکو “نینو ریکاردو به آن دست یافته اند. شرط اصلی آن است که هنرمند و تک نواز خلاق باشند.

»» پاکو د لوسیا و موسیقی جز :

پاکو د لوسیا بیشترین ارتباط را در کارهایش با جز داشته است. توانایی های تکنیکی او، وی را به یکی از بهترین نوازنده ها در سبکهای مختلف تبدیل کرده است. موسیقی او ترکیبی است از کارهای بزرگ که تأثیر زیادی بر این موسیقی فلامنکو داشته اند. او رهبر نسل جدیدی از فلامنکو با ادبیاتی جدیدبرای ترکیب هارمونی های موسیقی جز با فالستاهای موسیقی فلامنکو می باشد

به دلیل همین ترکیب ها و نوآوری است که بعضی اعتقاد دارند فلامنکو بیش از حد شبیه جز شده است. ادعای آنها بر این است که “پاکو” دیگر فلامنکو نمی نوازد بلکه او با اضافه کردن فلوت ، ساکسیفون و باس به گروه خود فاصله زیادی از سنت و ریشه اصلی و سنتی فلامنکو گرفته است

آنچه که نوازندگان اصیل فلامنکو از دست داده اند این است که فلامنکو همواره در حال جذب کردن فرهنگهای مختلف موسیقیایی و عناصر موسیقی مختلف مرتبط با آنهاست. رقص ریتمک موجود مرتبط با رقص شمال هند” کاتاک” است. خوانندگی ها و ترانه ها منشعب از آ-ه-ن-گهای عربی است و فلامنکو دارای نوای عود شده است.

در قرن حاضر، گیتاریست فلامنکو ” رامون مونتویا” تکنیک های گیتار کلاسیک را نیز به کارش افزوده است. حتی گروه رقص “رود خانه ” ، فلامنکو را با سبک ایرلندی ترکیب کرده است. البته این موضوع آنقدر هم غیر معمول نیست زیرا شمال اسپانیا بسیار سلتیک و نژاد و فرم خاص آلت موسیقی پایپ ” bag pipe ” مختص به خود را دارد.

به طور حتم نوازنده گیتار فلامنکو که با موزیسین های جز ارتباط دارد ، اما هرگز خود را یک نوازنده جز نمی داند در حالی که نوازنده جاز که رومبا می نوازد خود را یک گیتاریست فلامنکو معرفی می کند. برای یادگیری فلامنکو باید سالها خود را در دنیای فلامنکو غرق کرد تا بتوان تبادل موسیقی را فرا گرفت و دقیقا در مورد موسیقی جز نیز چنین امری صادق است. در آینده و زمانیکه موزیسین های دنیا گردهم می آیند معجزه ای رخ می دهد. هر دو گروه توانایی غنی ساختن و مهم جلوه دادن یکدیگر را خواهند داشت.

نظرات شما عزیزان:

hosein

ساعت18:07---25 مهر 1390

damet garm
kheyli ali bod

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: